Hano

Niewielka wyspa na Morzu Bałtyckim należąca do Szwecji, położona na wschód od miejscowości Nogersund i na północ od Stärnö. Jest to popularne miejsce na szlaku żeglarskim z Borholmu w stronę Blekinge czy Karlskrony, więc w sezonie ciężko jest znaleźć wolne miejsce na przystani. Znajduje się tu także niewielkie miasteczko o tej samej nazwie, gdzie jest główny port i niewielka ilość zabudowy, a dokładniej ok. 60 domów zgrupowanych w jednym miejscu, chociaż na stałe wyspę zamieszkuje tylko ok. 10 osób.

W Hanö występuje niewysoka zabudowa jedno bądź dwu kondygnacyjna, o bardzo charakterystycznej czerwonej elewacji z białymi okiennicami i białymi lub niebieskimi drzwiami. Domy są ładnie utrzymane, zadbane, dobrze oznakowane i ukwiecone z dostępem dla osób niepełnosprawnych. Port posiada betonowe nabrzeże, które łączy się z przystanią jachtową.Jedną z atrakcji wyspy, w jej najwyższym punkcie, jest punkt widokowy, gdzie znajduje się latarnia morska - Hanö fyr, skąd rozpościera się widok na morze i skalisto - zielone tereny wyspy. Latarnia ma 16 metrów wysokości, a jej zasięg to 23 Mm i jest to najwyżej umieszczony punkt oświetlenia nawigacyjnego na Morzu Bałtyckim. Tu także dokonywane są pomiary pogodowe, dzięki stacji meteorologicznej Szwedzkiego Instytutu Meteorologicznego.

W porcie, w jednym z budynków mieści się także muzeum, w którym można zobaczyć stare mapy, eksponaty związane z rybołówstwem, przyrządy nawigacyjne, dawne łodzie, informacje o wyspie, jej florze i faunie, a także archiwalne zdjęcia wyspy. Muzeum jest całkowicie darmowe. Na wyspie znajduje się także Naturalny Rezerwat Przyrody - Hanö Naturreservat. Krajobraz rezerwatu to niewysokie lasy, które wyrosły na skalnej, kamienistej powierzchni. Sprowadzono tu także niegdyś zwierzęta - daniele, więc można je spotkać na wyspie w ilości nawet 200 sztuk.

Z wyspą powiązane są także legendy. Pierwsza głosi, że światło latarni morskiej powaliło do morza smoka, który co noc przelatywał na Hanö z Tärnö. Błysk światła oślepiając go, spowodował jego upadek na skały, gdzie zginął, a po nim pozostał tylko kamienny ślad. Druga zaś głosi, że na wyspie żyła gigantycznych rozmiarów kobieta. Nie chcąc być dłużej samotną, postanowiła dostać się na ląd. Uzbierała ogrom kamieni różnej wielkości, które trzymała w fartuchu, ale kiedy szła je ułożyć, potknęła się, a kamienie rozsypały się tworząc północny cypel wyspy zwany Bönsäcken.