Szanta: Ursa Maior

URSA MAIOR

Wykonawca: Betty Blue
Słowa: Andrzej Perepeczko
Muzyka: Ela Kołodziejczyk

Obwisły żagle, nie skrzypią już reje,
żywego ducha nie ma na pokładzie.
Nad gładkim morzem wiatr nawet nie wieje,
a martwy księżyc poświatą się kładzie.

W cmentarnej ciszy i głuchej pustaci,
jak płomyk blaskiem gasnącym się tlący,
bezradny kompas, który igłę stracił:
on — Flying Dutchman — Żeglarz Latający.

Samotnie żegluje przez czasu odmęty,
nie ma gdzie rzucić okrętu kotwicy,
nic go nie prowadzi przez szlak życia kręty —
tragicznego kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy,
tragicznego kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy.

Daleko pozostały jego lądy i morza,
mija gwiazd miliony zgubione w mgławicach
i żegluje w bezkresnych Wszechświata przestworzach,
on i jego kochanka — Wielka Niedźwiedzica,
on i jego kochanka — Wielka Niedźwiedzica.

W cmentarnej ciszy i głuchej pustaci,
jak płomyk blaskiem gasnącym się tlący,
bezradny kompas, który igłę stracił:
on — Flying Dutchman — Żeglarz Latający.

Zagasły wszystkie słońca, znikły gwiazd roje,
czas im przestał płynąć, choć wieki mijają.
Wkoło pusto i cicho, i tylko ich dwoje:
on i jego kochanka — pulchra Ursa Maior,
on i jego kochanka — pulchra Ursa Maior.